Stress is een regelrechte uiting van gevaar. In basis is onze dagelijkse stress eigenlijk heel makkelijk te verklaren. Gevaar levert stress en geen gevaar geen stress. We hebben dit systeem al zolang als de mensheid bestaat. Vroeger waren gevaren duidelijk en overzichtelijk. Dat was een roofdier, een snel stromende rivier of extreem noodweer. Tegenwoordig zijn we eigenlijk vergeten wat die gevaren zijn. Wilde dieren komen we niet meer tegen en voor alle andere gevaren hebben we al een technologische oplossing. We weten eigenlijk niet meer hoe we om moeten gaan met gevaar in het dagelijks leven.

Maar ons lichaam herkent wel degelijk gevaren, terwijl onze mind dat niet meer als zodanig registreert. Elke keer als onze ziel, ons pure zijn wordt blootgesteld aan een gevaar splitst een deeltje zich af. Als we de ziel eens voorstellen als een hele mooie grote bal. Vol van licht en energie, helder krachtig en stralend. En op het moment dat die prachtige ziel wordt blootgesteld aan gevaar laat een klein stukje los. Een deel van ons zijn splitst zich af en dooft. Hoe groter het gevaar hoe groter het stukje. Dus soms is het zo groot als een zandkorrel, de volgende keer een erwt en als het een groot gevaar is een knikker, een pingpong bal of een golfbal. Al deze ballen noemen we tremoren of ook wel; trauma.

Elke keer als we dan iets meemaken scant het lichaam in een fractie van een seconde een paar systemen. De amygdala in onze hersenen bepaalt of iets een gevaar is voor ons lichaam. Zo ja dan wordt ons hele biologische circus van vechten of vluchten in werking gezet. Kunnen we het niet direct oplossen met vechten of vluchten dan gaan we bevriezen. Direct wordt de hele ballenbak aan trauma’s gescand om te kijken of we dit herkennen en daarmee bepaald het lichaam direct de impact. Groot trauma, grote lichamelijke reactie. Klein trauma, kleine reactie.

Maar hoe uit zich dat dan? Ik zal een voorbeeld geven. Als ik op een nieuwe plek ga slapen dan slaap ik de eerste nacht meestal niet zo lekker. Ander bed, andere omgeving. Mijn lichaam moet mijn eigen vertrouwde omgeving loslaten. In een hotel valt de impact meestal wel mee. Een goed bed, een raam dat open kan voor de frisse lucht en weinig omgevingsgeluid. Maar hoe anders wordt het op een luchtbed in iemand zijn huis. Toen ik tiener was kon ik prima slapen op een luchtbed van 7 cm. Maar nu ik de 40 voorbij ben vind mijn lichaam dat niet meer zo fijn. Het ligt hard, hobbelig en het kraakt als je je omdraait. Terwijl je voelt dat je moe bent en heel graag wil slapen zijn er al tal van fysieke factoren die dit belemmeren. Laatst sliep ik in een huis, boven in een kamer. In de woonkamer was een hond die ons duidelijk als indringers zag wat die ging al tekeer toen we over de drempel stapte. Daarnaast stond er ook een grote staande klok in de hal beneden die elk half en heel uur sloeg. Een kleine optelsom een bed dat hard ligt, een hond die het hele huis wakker blaft zodra ik naar de wc ga en een klok die constant tikt en elk half en heel uur slaat. Dit vond mijn lijf een stressvolle situatie. Want vanuit het verleden wist ik maar al te goed dat ik slecht reageer op weinig slaap. Lees een klein trauma. Dus mijn amygdala heeft constant een paar gevaren gesignaleerd in de vorm van hond, bed en klok. Vechten lost niks op, vluchten kan niet dus dan blijft bevriezen over. En weer heeft die nacht zich een deeltje van mijn ziel af gesplitst.

Hoe gaan we dit voorkomen. Want constant in deze staat van zijn verkeren hou ik niet vol. Twee dingen zijn hierin heel belangrijk. Als eerste het biologische stress systeem op orde krijgen. Door alle stressvolle ervaringen maakt mijn lichaam eerst een overdaad aan adrenaline en daarna cortisol aan. Puur om te vechten of te vluchten. Met genoeg cortisol in het lichaam blijf ik continu in deze alerte stand staan met alle gevolgen van dien.
We moeten het cortisol gaan verlagen door voeding en beweging. Want goede voeding stimuleert de aanmaak van gelukshormonen. Waardoor ik weer beter in mijn vel ga zitten. Daarnaast is het ook van belang om de trauma’s aan te pakken. En praten heeft in dit geval geen zin. Want ik kan niet beredeneren met mijn hoofd wat de oorzaak van dit trauma is. Dat willen we wel heel graag maar we komen er nooit achter laat staan dat we het oplossen. En daarbij het lichaam moet bepalen welk stukje trauma opgelost moet worden.
Dit laatste kunnen we doen met de body remembers trauma techniek.
Een krachtige effectieve en veilige manier om fysiek trauma in het lichaam te helen/ integreren in de grote pure ziel die we in basis zijn.

Wil je weten hoe je je stress kan verminderen door middel van voeding en goede ondersteuning of wil je aan de slag met het opruimen en integreren van trauma boek dan eens een gratis adviesgesprek. Dan leg ik ik je helder uit wat ik voor je kan betekenen om je beter in je vel te laten zitten